Je bent niet je denken….

Hoeveel tijd van je leven besteed je aan het denken, het herkauwen van het verleden en je zorgen maken over de toekomst? Onze gedachten kunnen onze beste vriend zijn, maar ze kunnen ook onze ergste vijand zijn. Teveel belang hechten aan je gedachten kan in bepaalde situaties eerder schadelijk zijn dan behulpzaam. Continu in gedachten verzonken zijn, continu anticiperen op situaties en continu gebeurtenissen uit het verleden omhoog halen, kan ervoor zorgen dat je je leven leidt in angst en zorgen.

Ik heb veel fysieke pijn ervaren; mijn hernia, mijn heupprotheses, de vermoeidheid. De zorgen rondom de hernia. Hoe lang duurt de pijn nog en gaat die nog weg? De zorgen rondom de protheses. Wanneer moet het opnieuw vervangen worden? De pijn in mijn lies; is dit een ontsteking? De regelmatige checks van mijn bloed op de metaalwaarden; zijn die aan de veilige kant? Komt de vermoeidheid door de verhoogde metaaldeeltjes in mijn bloed? Ik voel me zo vermoeid; moet ik stoppen met gluten eten?

En ga zo maar door; eindeloos kon ik piekeren of druk maken.

Door altijd na te denken over het verleden of de toekomst, negeer ik het nu  of verzet ik me ertegen. In essentie ontken ik de realiteit en bezorg ik mezelf pijn. Het denken aan verleden produceert meer pijn.

Het te vaak herkauwen op het verleden veroorzaakt gevoelens van bezorgdheid, schuld en jezelf waardeloos vinden. Voorbeelden van verledengerichte gedachten die pijn kunnen veroorzaken:

• • Ik had me meer moeten inspannen om mijn collega te verstaan. Zo stom dat we nu een miscommunicatie hebben!
  • Ik had het niet moeten zeggen dat ik slechthorend ben, daarom heb ik mijn baan niet gekregen!
  • Ik wou dat ik niet naar het feest was gegaan. Ik voel me nu zo moe door al dat lawaai en die indrukken.
  • Ik hoop dat ik straks de mensen op het feest goed kan verstaan.

Zelfs als je gaat denken aan gelukkige herinneringen kan verdriet veroorzaken over die periode die voorbij is. Het kan resulteren in algemene ontevredenheid of leegte in het heden.

• • Vroeger had ik zoveel meer energie. Ik kon veel meer werken en had grenzeloze energie. Mijn leven is eigenlijk voorbij.
  • Vroeger kon ik horen en had ik gemakkelijker contact met mensen om me heen. Ik vind mijn leven minder leuk.

Of je bent de hele tijd in de toekomst bezig.

• • Ik kan niet wachten totdat ik volgend jaar een nieuwe CI krijg.
  • Ik kan niet wachten totdat het weekend is, dan kan ik eindelijk tot rust komen.

Ik was gewend om in mijn hoofd te “wonen”; dat is mijn overlevingsmechanisme geweest. Ik wist niet eens meer hoe het was om volledig in mijn lichaam aanwezig te zijn. Ik was gewend om me te identificeren met mijn denken. Het betekent dus ik mijn identiteit ontleende aan het denken. Ik noem mijn denken ook mijn ego en dat is een deel van mij.

Het leven in het hier en nu helpt mij om minder angsten en zorgen te hebben. Nu ik me er bewust van ben, is mijn intentie steeds om van het huidige moment te genieten of het te omarmen. Als ik bijvoorbeeld ergens in een rij sta te wachten, dan ga ik oefenen om in het moment te zijn door bijvoorbeeld mijn ademhaling te observeren of de omgeving waar te nemen zonder te oordelen. Yin yoga of mijn hond uitlaten in de natuur helpt mij ook om weer in contact te zijn met het moment. Soms is mijn hoofd zo druk, dan stel ik mezelf de vraag: “heb ik NU een probleem”? Meestal is het antwoord nee en kan ik mijn gedachten laten gaan.

Ik heb de helende kracht van mijn lichaam zo onderschat en vanuit mijn beleving komt dat omdat ik teveel vanuit mijn hoofd heb geleefd (angstig denken). Ik schreef al in de nieuwsbrief dat je vaak tot zo veel meer in staat bent, dan je denkt. Holistisch horen betekent voor mij ook volledige aanwezigheid. Hierdoor voel of ontdek ik veel meer signalen in mijn lichaam. En wanneer je meer in het moment leeft, kun je de controle over jouw gedachten in handen nemen en je richten op de ervaring die zich op dat moment voordoet.

Als ik weer eens in gedachten verzonken ben, dan kan mijn jongste zoon mij goed laten schrikken door stilletjes naar mij toe te sluipen en ineens op mijn rug te springen. Uiteraard val ik dan (bijna) om en krijg ik zowat een hartverzakking. Voorheen dacht ik dat dat vooral kwam omdat ik hem niet hoorde aankomen of omdat mijn evenwichtsorgaan nou eenmaal niet functioneert. Maar inmiddels weet ik beter. Volledige aanwezigheid betekent dat ik minder snel uit balans raak (letterlijk en figuurlijk) en dan maakt het niet uit als mijn zoon onverwachts op mij springt. Wellicht zal hij niet eens de moeite nemen, omdat hij haarfijn zal aanvoelen dat het geen zin heeft :-).

Mijn boektip: De kracht van het NU van Eckhart Tolle.