En toen was het stil..

Ja, het was inderdaad een tijdje stil van mijn kant. Ik heb het platform holistisch horen bedacht, omdat ik overtuigd ben van de kracht van eerlijkheid en kwetsbaarheid. Maar nu die zich zo puur en rauw aan me voordeed, moest ik soms wel even slikken. De afgelopen maanden heb ik me teruggetrokken om aan mijn herstel te werken. Ik ging van flink zijn en door rennen, naar letterlijk en figuurlijk tot stilstaan. Achteraf was ik al een lange tijd ziek; ik weet niet eens meer hoe ik het gedaan heb.

In de zomer ben ik twee keer geopereerd aan mijn heup en heb tussen de twee operaties in 7 weken niet kunnen lopen. Het vooruitzicht van 7 weken niet kunnen lopen gaf mij in eerste instantie een overweldigd gevoel. Ik voelde me gevangen in mijn lijf en kreeg paniekaanvallen. Maar als snel daarna kon ik me daarin berusten en had geen andere keuze dan ´ja zeggen´ tegen het betreffende moment in het hier en nu. De zomervakantie verliep dus totaal anders en toch heb ik een heel fijne zomer gehad.

De sleutel van een fijne zomervakantie zat hem voor mij in het verlagen van de verwachtingen. Wat zou mij helpen om mij beter te voelen, genieten en ‘niet zoals ze hadden moeten zijn?’ Door al mijn verwachtingen los te laten, heb ik voor mijn gevoel toch meevallers gehad. En heb ik een positieve kijk gekregen op waar het uiteindelijk allemaal om draait: het samenzijn en de liefde en steun die ik kreeg.

Mijn verblijf in het ziekenhuis dwong me ertoe te stoppen met wensen dat dingen anders hadden moeten zijn. Ik concentreerde me niet langer op de slechte dingen (wat makkelijk gebeurde als je wereld zich beperkte tot een ziekenhuisbed en -toilet), maar alleen op goede dingen in mijn leven. Tot mijn verrassing waren dat er nog best veel. Ik leerde om oprecht dankbaar te zijn voor het feit dat mijn lijf hard aan het herstellen was, ondanks de zware ontstekingen die ik had opgelopen en dat mijn familie en vrienden er voor mij waren. Ik zette me honderd procent in om er het beste van te maken en dat doe ik nog steeds.

Terwijl ik in ziekenhuis lag, heb ik meteen praktische zaken geregeld. Ik had een scootmobiel gehuurd, zodat ik toch de natuur in kon gaan. Heel bewust alle zintuigen open zetten; de geur van het bos of de zee ruiken, de zonnestralen die contact maakte met mijn lijf.  Ik had toch alle tijd van de wereld en het bracht mij terug in balans en rust. Ik heb op die manier het herstellende effect van de natuur kunnen ervaren.

Elke dag had ik nieuwe uitdagingen, waardoor ik steeds kleine succeservaringen opdeed en dat maakte me vaak optimistisch en trots. Tegelijkertijd waren de dagelijkse praktische handelingen die een mens gewoon normaal verricht elke keer lastig en traag.  Het nodigde mij uit om alle actieve dingen met meer aandacht en tijd te doen. Deed ik dat niet, dan kon ik vallen of had ik veel pijn. Maar ik kreeg daardoor wel meer ruimte voor inkeer, stilte en minder afleiding van buitenaf.

Door die scootmobiel en rolstoel kreeg ik alsmaar opmerkingen als: ‘wat heb jij veel pech’ of ‘wat een zwaar leven heb jij.’ Of ik kreeg zielige medelevende blikken van mensen. Ik had alle reden om me hierdoor uit het veld te kunnen laten slaan. Ik ging misschien door een uitdagende periode, maar omdat ik er niet omheen, maar doorheen ging, voelde ik me juist heel hoopvol en moedig.

Er zijn echter wel genoeg momenten geweest die lastig waren en waarin ik uitgedaagd werd om trouw te zijn aan mezelf en op een gezonde manier mijn plek in te nemen. Doordat ik me zo afhankelijk voelde van iedereen, met name mijn partner, werd ik soms extra getriggerd in mijn gevoel van angst voor afwijzing. En nog steeds ben ik niet klaar met die processen. Maar ik krijg er ook veel voor terug; me-zelf, in een bewustere en meer volwassen versie.

Kortom; ik ben gelukkiger dan ik was en sta ook weer op eigen benen. Het is maar goed dat we niet alles van te voren weten. Ik vind het soms wonderbaarlijk hoe iedereen zich staande weet te houden ondanks alle ingrijpende gebeurtenissen die wij meemaken. En dat geldt zeker ook voor mezelf.

Even met mijn ogen te hebben geknipperd en 2023 staat al weer voor de deur. Het jaar 2022 was voor mij roerig en dynamisch. Er is veel gebeurd, veranderd en verschoven. Niet alleen bij mij, maar ik zag het overal om me heen.  De wereld gaat snel, vaak te snel. Maar het heeft mij geleerd om in het hier en nu te zijn en meer kleine dingen te gaan waarderen.

Het jaar 2023 wordt daarom voor mij een jaar vol nieuwe kansen en dromen!  Mijn wens is dat deze ook voor jou allemaal snel uit mogen komen. Ook in het nieuwe jaar blijft mijn missie holistisch horen bestaan; het verbinden en inspireren van mensen om uiteindelijk lichter en krachtiger in het leven te staan. En weet; je bent niet alleen.